“Als iemand mij vraagt welke sporten ik beoefen, dan zeg ik er altijd bij: dit is wat ik op dit moment doe. Want dat wisselt nogal bij mij”, vertelt Sjoukje. “Hardlopen vormt wel echt een rode draad door mijn sportleven. Dat doe ik nu sinds een jaar of zes en er gaat eigenlijk nooit een week voorbij waarin ik niet loop (blessureperiodes en skivakanties uitgezonderd).”
Uitdaging erbij
“Vroeger heb ik ook wel gelopen, maar toen modderde ik maar wat aan. Sinds ik weet hoe opbouw en herstel werkt, klikt het pas echt met het hardlopen. Hardlopen als enige sport vind ik onvoldoende afwisselend. Ik zoek vaak naar een uitdaging erbij. Zo heb ik een tijdje bootcamp gedaan en boksen uitgeprobeerd. Mountainbiken doe ik ook graag en ik heb twee jaar geleden twee achtste triatlons gedaan.”
Survivallen
“Ik vind het leuk om uit te proberen waar mijn lichaam toe in staat is. Vorig jaar maakte ik kennis met de survivalsport. Dat vind ik echt heel mooi, een heel pure manier van het opzoeken van je fysieke grenzen. Door een elleboogblessure staat dit momenteel op een laag pitje. Op dit moment doe ik daarom naast drie keer per week hardlopen alleen twee keer per week crossfit en om de week yinyoga. Yoga zie ik niet echt als sport, ik doe het voor de ontspanning van mijn hoofd en het herstel van mijn lichaam.”
Basisbehoefte
“Het lopen doe ik vooral om het buiten zijn. Ik kan niet goed uitleggen waarom, het is gewoon een soort basisbehoefte, bewegen in de buitenlucht. Ik hoef mezelf ook nooit te motiveren om te gaan, want het hoort gewoon bij me. De andere sporten die ik doe vind ik zo leuk omdat je je lichaam gebruikt waarvoor het gemaakt is. Klimmen, springen, hangen, enzovoort. Het geeft me een gevoel van controle over mezelf. Het geeft me ook zelfvertrouwen.”
Niet fanatiek, wel gedreven
“Ik vind mezelf niet heel fanatiek, maar ik ben wel gedreven. Ik probeer het beste uit mezelf te halen, maar let heel goed op mijn belastbaarheid. Ik ben best blessuregevoelig, maar mijn huidige sportschema is heel goed in balans. Ik ben daarin wel een tijdje zoekende geweest, maar door de combinatie van duursport, krachtsport en yoga heb ik die balans nu wel echt gevonden. Bij elke verandering is het weer opnieuw zoeken naar een goed evenwicht tussen inspanning en herstel.”
Marathon
“Op dit moment train ik voor de marathon in Sneek op 24 juni. Drie jaar geleden werd daar voor het eerst een marathon georganiseerd. Dat sprak me heel erg aan. Een marathon om het Sneekermeer, in de Friese natuur, met een gemoedelijk aantal deelnemers. Maar ik was toen nog niet klaar voor een hele marathon. Ik heb daar toen wel mijn eerste halve marathon gelopen, en het jaar erop kwam ik terug. Dit jaar is het tijd voor de hele denk ik.”
Geen weg meer terug
“Ook al kon ik me als beginnend loper niet eens voorstellen dat ik ooit 5 kilometer aaneen kon lopen, een marathon is iets wat na verloop van tijd bij iedere loopliefhebber in gedachten komt, volgens mij. Zodra je voelt dat het binnen je bereik ligt, gaat het heel erg aan je trekken. Dan is er geen weg meer terug. Ik heb maar een korte bucketlist, maar het lopen van een hele marathon staat daar zeker op. Het schaatsen van de Elfstedentocht trouwens ook, maar dan in potlood.”
Buitensporter
Sjoukje noemt zichzelf honderd procent een liefhebber van buiten sporten. “Maar ik sport ook zeker binnen. Dat is soms gewoon praktischer. Ik heb heel lang alleen maar buiten willen sporten, maar sinds het aantal buitensporturen is toegenomen, vind ik het niet meer zo erg om af en toe binnen bezig te zijn, zoals met crossfit. Maar je zult mij nooit op een hometrainer of loopband zien, uitgezonderd bij de sportarts voor een conditietest. Toen ik trainde voor triatlons, zwom ik zo veel mogelijk in de vaart naast mijn huis.”
Trots op elkaar
Het mooiste dat Sjoukje tot nu toe als sporter heeft meegemaakt, zijn de twee survivalruns van afgelopen winter. “Samen met mijn zoon van twaalf deed ik twee keer mee aan een koppelrun. In de herfst hadden we samen een beginnerscursus gevolgd. Zowel in Vollenhove als in Westerbork deden we de 5 km koppelrun. Dat betekent dat je elkaar mag helpen om over de hindernissen te komen. Het was ontzettend zwaar, vooral de run in Westerbork was echt pittig. We hadden niet verwacht dat we beide runs met behoud van bandje zouden uitlopen. Maar het is gelukt, wat kun je dan trots zijn op elkaar.”
Foto’s: http://www.triathlonworkum.nl